| Dag 6, I don’t like Mondays |
|
Ron en Anton sluipen naderbij….. Piet Bouma, maandag 14 april 2008 Tell me why I don’t like Mondays Tell me why I don’t like Mondays Tell me why I don’t like Mondays I wanna shoo-oo-oo-oo-oo-oot the whole day down (Boomtown Rats) Ongetwijfeld zal vandaag een aantal spelers deze tekst mee willen zingen. Luteijn verknalt bijvoorbeeld ’s middags zijn toppositie door opnieuw in een zetje te lopen. En wat te denken van de walk-over, die Wim van der Kooij ‘s ochtends voor zijn kiezen krijgt, en zijn hoogstwaarschijnlijke misser in het eindspel ‘s avonds. Over het gebit gesproken: zelf onderga ik een wortelkanaalbehandeling. Deze maandag kan mij ook wel gestolen worden. De secretaris van de KNDB heeft inmiddels de commentaarfunctie in de site ontdekt en lardeert de partijen met allerlei opmerkingen. Wij dagen u uit om ook uw commentaar op de partijen te leveren. Daarvoor is wel een account nodig (gebruikers van Toernooibase hebben deze al), maar dat wijst zich vanzelf. Overigens zijn we benieuwd wat u van de website vindt. Via de link Contact op de site kunt u uw kritische noten/wensen/suggesties aan de organisatie laten weten. Maar nu langs de gespeelde partijen: ’s Ochtends tijdens de 7e ronde staat de eerste uitslag al snel op het scorebord. Martin Dolfing en Ron Heusdens sparen waarschijnlijk liever hun kruit voor de middagronde. Hoewel Ron in eerste instantie de partij ambitieus opzet, worden de schijven opeens uitgewisseld en komt men een salonremise overeen. Anton van Berkel verkrijgt tegen Pim Meurs een aanvalspositie. Meurs neutraliseert vervolgens de aanvalsschijven, maar zwart blijft met mooie formaties op het bord staan. Pim mist in het middenspel een goed tegenoffer, komt in tijdnood en verliest vervolgens kansloos. Het duel tussen Frits Luteyn en Boudewijn Derkx verloopt gelijk via ongebaande paden. Een korte vleugelopsluiting gecombineerd met een halve hekstelling. Later verandert de KVO in een opgedrongen schijf op 36. Boudewijn neemt veel tijd en komt beter te staan. De halve hek wordt verbroken, waarna er een eindspel uitrolt, dat in remise resulteert. Wim van der Kooij kiest ditmaal tegen Jeroen van den Akker voor een bekend openingsschema vanuit de Roozenburg-opening. Dit leidt, zoals we bij Wim gewend zijn, tot principieel spel, waarbij Jeroen de rol van omsingelaar op zich neemt. Met grootmeesterlijke manoeuvres weet Jeroen de aanval van Van der Kooij volledig van de mat te spelen. Na de tijdcontrole geeft Wim de pijp aan Maarten. Jeroen gaat voor noppes naar dam. Kees Thijssen lijkt tegen Auke Scholma wat passief uit de opening te komen. Kees’ spel oogt in dit toernooi mysterieus, waarbij de vlam zo in de pan kan slaan. Tot dusver is het vlammende er niet uitgekomen. De opponenten van de vijfvoudig kampioen nemen weinig risico en steken de hals niet vrijwillig in de strop. Maar in het subtiele klassieke afspel toont Kees in tijdnood zijn klasse. Auke moet na een onnauwkeurigheid een schijf geven. De schijven van Kees staan evenwel ongunstig, zodat alleen een plusremise haalbaar is. Fries kampioen Gerlof Kolk gaat in op een bekende openingsvariant vanuit de zettenreeks 1.32-28 17-22 2.28x17 11x22. Hein Meijer zal tevreden geweest zijn; opnieuw krijgt hij actie op het bord. Kolk komt enigszins in tempo- en tijdnood en moet twee schijven investeren in een doorbraak. Ook Meijer kan doorbreken en heeft de overmacht. Maar….ook nu weer alleen voldoende voor een plusje. Koploper Alexander Baljakin verkrijgt tegen Sven Winkel flexibel klassiek spel. Opvallend is dat Sven plotseling naar flankspel kan switchen. Hij lijkt de betere kansen te krijgen. Alexander is echter een sluwe vos en wikkelt onberispelijk af naar een gelijkwaardige remise. In de middagronde (ronde 8) spelen Ron Heusdens en Frits Luteijn vliegensvlug hun eerste zetten. En, wat gebeurt er? ….. Frits loopt in een al wat nadelige stelling plotsklaps in een kleine finesse. Oei, zetcontrole! Een harde nederlaag is zijn deel. Wie dacht dat Martin Dolfing na zijn snelle remise in de ochtendronde voor vuurwerk gaat zorgen tegen Sven Winkel heeft het mis. Martin houdt blijkbaar ook niet van maandagen….. De partij verzandt in diepzinnig laveren en er wordt op de 40e zet remise overeen gekomen. Martin blijft door deze remise wel een ‘dark horse’ in het klassement. Pim Meurs gaat na zijn verliespartij ten aanval tegen Hein Meijer. De bedoeling is duidelijk: zo snel mogelijk terug komen in de plus. Hein kan de voorposten steeds weer neutraliseren en zo rond de 40e zet volgt een vrij grote afwikkeling, waarna men tot remise besluit. De andere vier partijen halen het tot na de tijdcontrole. Ook in deze ontmoetingen is van alles te beleven. Scholma probeert het tegen Kolk eerst met een onvoltooide halve hek, maar Gerlof wenst daar niet in mee te gaan. Vervolgens komen er voorposten op 27 en 24, waarna zwart op 36 beland. Het lijkt spannend, vooral als Auke ons de aparte zet 47-42 voorschotelt. Daarna wordt de vrede tussen de Friezen getekend. Een partijverloop om eens lekker na te spelen. De partij tussen clubgenoten Jeroen van den Akker en Kees Thijssen is eveneens de moeite waard. Van den Akker gaat vol in de omsingeling, negeert welbewust volgens commentators een remisedammetje, heeft het tempo mee, maar het voordeel blijft uiteindelijk volledig binnen de remisemarges. Als er een prijs wordt uitgeloofd voor de fraaiste partij van het toernooi, is de klassieker Anton van Berkel – Alexander Baljakin een kandidaat. De ex-Rus laat zien hoe je een aanval op een korte vleugel kan uitvoeren. Van Berkel maakt het ook mooi door op het eind 44-39 te spelen, een fraaie verdediging. Hij wordt opgezadeld met een minnetje. Van der Kooij krijgt langzaam maar zeker voordeel tegen Boudewijn Derkx. Boudewijn kan niet meer voorkomen dat Wim als eerste dam haalt. Er ontstaat een interessant eindspel. In de commentaar functie wordt de vraag opgeworpen, waarom Wim niet de tric-trac bezet. Mogelijk dat daar nog een antwoord op komt. Zoals het nu gaat, ontsnapt Boudewijn Houdini met een remise. Vooralsnog blijft Alexander Baljakin de leider in het klassement, gevolgd door een vijftal belagers met een punt minder. Het kan nog alle kanten uit! |